9.06.2020
Prawidłowy przebieg rozwoju mowy dziecka.
26.05.2020
Wpływ muzyki na rozwój dziecka
20.05.2020
14.05.2020
7.05.2020
Dojrzałość szkolna dziecka rozpoczynającego naukę
4.05.2020
29.04.2020
27.04.2020
Gotowanie – przyjemne z pożytecznym!
24.04.2020
Zabawy sensoryczne – inspiracje dla rodziców
22.04.2020
Co to jest integracja sensoryczna?
20.04.2020
Postawy rodzicielskie i ich wpływ na budowanie poczucia wartości dziecka.
17.04.2020
Przytulanie, czyli ogromna moc rodzicielskiego dotyku!
14.04.2020
Lateralizacja – a co to takiego?
8.04.2020
7.04.2020
Pedagog szkolny jest codziennie dostępny dla Rodziców i Uczniów.
W razie jakichkolwiek problemów, pytań proszę kontaktować się mailowo: ewelinafedusiewicz@op.pl lub za pośrednictwem aplikacji Messenger.
6.04.2020
Co to jest dysleksja rozwojowa?
DYSLEKSJA ROZWOJOWA to nazwa całego zespołu trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym, w uproszczeniu zwanego dysleksją. Określenie „rozwojowa” oznacza, iż opisane trudności występują w nasilonym stopniu od początku nauki szkolnej. „Dysleksja nabyta” to utrata już opanowanej umiejętności czytania, co zdarza się wyniku urazu mózgu, na przykład po wypadku. Trudności o charakterze dyslektycznym są spowodowane zaburzeniami niektórych funkcji i ich integracji, uwarunkowanymi w nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego.
Trudności w czytaniu i pisaniu (dysleksja rozwojowa) mogą występować w trzech formach – w postaci izolowanej, np. tylko w postaci trudności z nauczeniem się poprawnej pisowni, lub jako zespół dwóch lub nawet trzech form tych zaburzeń:
DYSLEKSJA – specyficzne trudności w czytaniu, którym najczęściej towarzyszą trudności w pisaniu;
DYSORTOGRAFIA – specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (w tym błędy ortograficzne);
DYSGRAFIA – niski poziom graficzny pisma (tzw. brzydkie pismo).
Symptomy dysleksji rozwojowej:
Jak objawiają się specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu?
Symptomy dysleksji można zaobserwować w:
czytaniu: wolne tempo czytania, słaba technika czytania (przedłużony etap głoskowania), znaczna liczba błędów, charakterystyczny rodzaj błędów (zależne od dysfunkcji, które są przyczyną tych trudności), słabe rozumienie przeczytanego tekstu i niechęć do czytania;
pisaniu: trudności w pisaniu ze słuchu, ze wzoru i z pamięci, charakterystyczne błędy w pisaniu (zależne od dysfunkcji, które są przyczyną tych trudności);
zachowaniu: objawy nieharmonijnego rozwoju psychomotorycznego. Przejawiają się one jako tak zwane deficyty, czyli opóźnienia rozwoju funkcji percepcyjno-motorycznych
Dekalog dla Rodziców dzieci dyslektycznych:
- Nie traktuj dziecka jako chore, kalekie, niezdolne lub leniwe.
- Nie karz nie wyśmiewaj dziecka, spodziewając się, że tym sposobem zmobilizujesz je do pracy.
- Nie łudź się, że dziecko „samo z tego wyrośnie”.
- Nie oczekuj, że bez specjalistycznej pomocy kłopoty Twojego dziecka ograniczą się do trudności w czytaniu i pisaniu w klasach młodszych.
- Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych, ale też nie zwalniaj go od systematyczności.
- Bądź życzliwym i cierpliwym przewodnikiem i towarzyszem dziecka w jego kłopotach szkolnych.
- Staraj się zrozumieć dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia.
- Spróbuj jak najwcześniej wychwycić trudności dziecka, omów swoje spostrzeżenia z psychologiem, pedagogiem, wychowawcą.
- Korzystaj z fachowej pomocy nauczyciela terapeuty. Bądź w stałym kontakcie z wychowawcą.
- Chwal i nagradzaj swoje dziecko za efekty i wkład pracy, wysiłek, zaangażowanie – to sprawi, że nauka będzie przyjemna.
01.04.2020
Drogi nastolatku, czy wiesz, jak radzić sobie z lękiem wywołanym koronawirusem?
Oto propozycja kilku niezbędnych kroków:
1. Określ natężenie swojego lęku i strachu.
Są to niezbędne i bardzo potrzebne emocje, dzięki temu, że je odczuwasz lepiej poradzisz sobie z obowiązującymi obecnie zasadami bezpieczeństwa.
2. Porozmawiaj z kimś dorosłym na temat tego co wiesz o koronawirusie – ZBÓRZ MITY!
Warto porozmawiać z dorosłym, który rozwieje twoje wątpliwości. Nie wierz w informacje przy których nie ma podanego wiarygodnego źródła.
3. Ogranicz swój kontakt z bieżącymi informacjami.
Codzienne, kilkakrotne aktualizowanie wiedzy na temat pandemii może spowodować u Ciebie wzrost lęku.
4. Zadbaj o relaks, znajdź dla siebie jakieś alternatywne zajęcie.
Obejrzyj stare zdjęcia, uporządkuj fotografie z wakacji, rozmawiaj z przyjaciółmi, graj na instrumentach, tańcz, gotuj, zrób porządek w szafie. Masz wiele możliwości, a ich wybór zależy od Ciebie!
5. Staraj się myśleć pozytywnie i cieszyć każdym dniem!
Już niedługo znowu wrócisz do szkoły 🙂
Drogi Rodzicu!
Chcąc wspierać dziecko w radzeniu sobie z lękiem przed koronawirusem, warto porozmawiać z nim na poniższe tematy:
1.Porozmawiaj z dzieckiem o emocjach. Powiedz mu, że jego lęk i strach są naturalne gdyż pojawiają się w sytuacjach zagrożenia – pozwalają nam je więc ocenić i pomagają w podejmowaniu racjonalnych decyzji (nie wychodzimy z domu, stosujemy przyjęte zasady dla dobra własnego i innych ludzi).
- Zapytaj dziecko co wie na temat wirusa – zdementuj MITY!
- Nie bój się rozmawiać o aktualnej sytuacji, ale posługuj się rzetelnymi informacjami.
- Chroń dziecko przed nadmiarem informacji – natłok trudnych dla dziecka informacji z różnych, często niesprawdzonych źródeł może powodować jeszcze większy lęk i napięcie psychiczne.
5.Poszukajcie wspólnie jakichś alternatywnych zajęć, czynności które będą ciekawe i pozwolą „oderwać myśli” od problemów.
31.03.2020
Jak rozmawiać z nastolatkiem?
Żeby kogoś poznać, trzeba z nim rozmawiać, bo znać osobę to dużo więcej, niż tylko wiedzieć, jak wygląda.
„Poznawanie” jest odpowiednim słowem, bo to jest proces, który nigdy nie może być skończony, gdyż wnętrze człowieka też nie jest skończone, zmienia się i rozwija z biegiem lat. Rodzicom powinno szczególnie zależeć na poznaniu własnych dzieci. Doświadczenie pokazuje, że nie jest łatwo zachęcić, zwłaszcza nastolatków, do tego, aby opowiadali o sobie. Często to rodzice nieświadomie zamykają swoje dzieci i siebie na dialog, a właśnie dialog jest najlepszą drogą do poznania drugiego człowieka.
Pierwszą zasadą komunikacji z nastolatkiem jest cierpliwe słuchanie. Nic nie mówiąc, nie ponaglając, nie zajmując się w tym czasie niczym innym. To trudne, gdy różne rady i komentarze same cisną się nam na usta. Młodzi ludzie często nie chcą nic usłyszeć, chcą się tylko wypowiedzieć. Jeśli zobaczą, że są słuchani, to chętnie będą mówić. Pomocą do otwarcia dziecka na dialog jest podzielanie jego zainteresowań. Czasem trzeba posłuchać muzyki, której słucha dziecko, pooglądać z nim filmy, które ogląda, przeczytać te same książki…
Wsłuchaj się potrzeby w dziecka, pozwól mu mieć własne zainteresowania i na tyle, na ile możesz, towarzysz mu w nich. Jeśli nie możesz towarzyszyć, to ich nie bagatelizuj i nie ośmieszaj. Nie wyśmiewaj gustu nastolatka, jego sympatii, sposobu załatwienia jakiejś sprawy itd.
Można też pomóc własnemu dziecku „otworzyć się”, samemu opowiadając o tym, co robimy, co nas cieszy w naszej pracy i życiu. To nie musi zadziałać od razu, ale opowiadając o swoim życiu, zachęcimy dziecko, aby się odwzajemniło. I jeśli już zacznie coś mówić, to… słuchajmy.
W otwieraniu się na dialog sprzyja przestrzeganie reguł:
- nie „przesłuchuj”, zadając za dużo pytań
- zawsze cierpliwie słuchaj odpowiedzi
- nie zwracaj się jak do malucha, ale traktuj jak partnera
- poproś czasem dziecko o pomoc czy radę
- unikaj „kazań”, zwrotów typu: „Kiedy byłam w twoim wieku…”
- mów krótko i konkretnie
- nie porównuj: „Inni mają lepsze stopnie, a ty co?” lub: „Nic nie umiesz jak twoja matka”
- nie krytykuj, a przedstawiaj swoje oczekiwania
- nie bagatelizuj: „Nic się nie stało…”
- zabraniając czegoś, pamiętaj o argumentach, i nigdy nie mów: „Nie, bo nie, i już”, „Zabraniam ci i koniec”, „Dopóki mieszkasz w moim domu, masz robić, co ci każę”…
- nie manipuluj dzieckiem, mówiąc: „To ja się tak dla ciebie poświęcam, a ty co?”
- nie wydawaj rozkazów: „Masz tak zrobić, bo ja tak mówię…”, ale poproś lub zaproponuj wybór
- nie zrzędź
- częściej chwal nastolatka, nawet za drobiazgi
- nie podnoś głosu, tylko pozwól synowi czy córce przedstawić swój punkt widzenia
- jeśli dziecko pyta o coś, zawsze wyjaśniaj mu swój punkt widzenia
- nie wydawaj wyroków: „Nigdy się tego nie nauczysz”, „Stale się za ciebie wstydzę”.
Dialog to zdecydowanie więcej niż przedstawienie swoich poglądów. Jest on drogą do zrozumienia drugiego człowieka, zbliżenia się do niego i współdziałania z nim. Dialog jest drogą rodzica do dziecka.
29.03.2020
Drogi Rodzicu!
W związku z zaistniałą sytuacją i zaleceniami MEN o wprowadzaniu zdalnej nauki dla uczniów, pamiętaj że bardzo ważne jest:
Zorganizowanie dzieciom warunków do pracy w domu, motywowanie, dbanie o bezpieczeństwo w sieci:
– określ z dzieckiem godziny przeznaczone na naukę podczas dnia ( warto aby był to czas najbardziej optymalny: 9 – 12 (pamięć krótkotrwała), 16 – 19 (utrwalanie wiedzy)
– zadbaj aby dziecko zjadło wcześniej śniadanie, musi mieć dostateczną ilość energii do podjęcia pracy
– pamiętaj o przerwach w pracy, nie obciążaj dziecka nadmiarem zadań jednocześnie, bądź jednak stanowczy i konsekwentny co do ustalonych zasad pracy,
– miejsce do nauki powinno być pozbawione nadmiaru bodźców zewnętrznych
– w sytuacji gdy masz więcej niż jedno dziecko, ustal „porządek” pracy z komputerem, pamiętaj, że nie jest to jedyne źródło informacji – każdy uczeń posiada książki i zeszyty ćwiczeń, oraz lektury szkolne które należy czytać
– nie wyręczaj swojego dziecka, niech pracuje samodzielnie, a Ty wspieraj motywuj i ukierunkowuj!
– pamiętaj, że starsze rodzeństwo jest „skarbnicą wiedzy” i formie zabawowej lub w realnej pomocy może być niezastąpione dla młodszego rodzeństwa!
– wiedz, że nie musisz z dzieckiem zrobić całości zadanego materiału a w razie problemów i pytań możesz skontaktować się z nauczycielem przedmiotu
– nie bagatelizuj nauki w domu, motywuj, zachęcaj!
– chwal i doceniaj każdy przejaw samodzielności i zaangażowania,
– kontroluj pracę dziecka z komputerem, bądź świadomy zagrożeń w sieci które niesie za sobą duża ilość czasu wolego dziecka spędzanego w domu,
– jeśli tylko możesz rozmawiaj ze swoim dzieckiem, angażuj je w prace domowe, to idealny czas dla rodziny!
